Wynalezienie pisma wyznacza granicę między prehistorią a starożytnością. Ta książka przesuwa granicę o wiele tysiącleci przez odkrycie alfabetu cywilizacji istniejącej przed najstarszą cywilizacją Sumeru, której pismo uznawane jest za najstarsze. Ta zapomniana cywilizacja odcisnęła swe piętno niemal na każdej cywilizacji starożytnej poprzez przekazanie idei pisma

Alfabetami starożytnymi posługujemy się do dziś, wszyscy znamy litery z przynajmniej jednego alfabetu. Każda z tych liter kryje w sobie tajemnicę, ponieważ utworzona została na postawie litery z alfabetu najstarszej cywilizacji. Wiele lat zajęło mi odtworzenie tego alfabetu poprzez złożenie liter o tej samej wartości fonetycznej z alfabetów euroazjatyckich. Rezultaty moich poszukiwań możemy zobaczyć na stronach tej książki.

Założyłem, iż pierwszy alfabet powinien mieć taki potencjał, by móc bez przeszkód rozprzestrzenić się po całym znanym ludziom świcie. W tych ciemnych czasach, tysiące lat temu, umiejętność czytania musiała wyróżniać osoby posiadające boską umiejętność do tłumaczenia świętych znaków. W oczach podbitych ludów stali się wysłannikami bogów do przekazywania ich woli.

Pierwsze pismo nie tylko stanowiło narzędzie do zarządzania administracją, ale też było swego rodzaju orężem do podboju mniej zorganizowanych społeczeństw . Dotarło do odległych zakątków świata ponieważ nie miało konkurencji. Dopiero na tak przygotowanym gruncie setki czy też tysiące lat później, powstawały inne alfabety. Cywilizacja przeminęła ale pamięć o świętych węzłach przetrwała i alfabety w nowych cywilizacjach tworzono wyprowadzając litery z węzłów.

Znana przypowieść o wieży Babel, jest literackim opisem historii pisma i języka z tamtych czasów. Bez pisma nie byłoby jednego języka, którym posługiwała się duża część ludności. Był to język liturgii ale i handlu, w którym ujednolicony zapis jest niezbędny by handel był możliwy z najodleglejszymi zakątkami świata starożytnego.

Opisane w przekazie historycznym zburzenie wieży, to nic innego jak utrata kontroli nad prowincjami, i powstanie nowych cywilizacji z ich własnym językiem i alfabetem. Pamięć o świętych węzłach utrwalana przez wieki nie przeminęła, nie uległa zatarciu wśród duchownych odpowiedzialnych za proces opracowania nowych alfabetów. Odwoływali się do węzłów mających magiczną moc.

Gdy pamięć o węzłach przeminęła, pozostały alfabety z różnych cywilizacji. Litery z alfabetów stały się swego rodzaju częściami węzłów które były rozproszone po świecie. Wystarczyło w odpowiedni sposób złożyć je ze sobą, by odtworzyć zapomniane święte węzły.

Na stronie odsłaniam fragment książki z węzłem „B”

Proces odtwarzania nie był łatwy, polegał na takim upakowaniu liter by powstały znak był jak najmniejszy, i mógł spełnić rolę litery alfabetu Nie było moim założeniem odtworzenie alfabetu węzełkowego, ale powstałe w ten sposób znaki same zaczęły się układać w węzły.

Powyżej widzimy jak utworzono z węzła „B” hieroglif ptaka, z tego samego węzła „B” powstał drugi hieroglif o kształcie małpki. Zarówno hieroglif ptaka jak i małpki to zapisana głoska „B”.

Odtworzone węzły były złożeniem prostych znaków dlatego wyłączyłem hieroglify i pismo Majów. Gdy jednak porównałem je z już ukształtowanymi węzłami byłem zaskoczony ich podobieństwem. Od tej pory uważam litery pisma hieroglificznego i pismo majów za swego rodzaju pieczęcie potwierdzenia zgodności z oryginałem.